lunes, 1 de marzo de 2010

SIGO SIENDO LA CHICA DE AYER.

Me encanta que las cosas estén ahí cuando las necesito; me parece increíble el hecho de que no es que me duela profundamente ni de que me joda el hecho de que no estén sino que me siento feliz cuando así ocurre, busco como entretenerme en hacer cosas mientras espero a que sucedan. Me pasa tanto con el ascensor cuando llego a casa (me encantaría que estuviese siempre ahí, en el piso en el que espero) como con el fin de mi “trauma”; ¡JODER, son DOS AÑOS!; me encantaría que estuvieses ahí, sin mas, para que se me pasase y poder seguir con mi vida, pero no...tengo que esperar, no se si a que te des cuenta de que nada va a cambiar (o al menos no para mal, porque es un grado mas de confianza) o a que te des cuenta de que aparte de tu Natalia hay mas mujeres que te van a poder hacer feliz en otros aspectos de tu vida (esto no quiere decir que no comprenda tu rechazo al género femenino en general, pero se te pasará, lo sé).

Mato el tiempo de espera, en el descansillo descubriendo dibujos ocultos en el gotelé y degüello minutos en un bar jugando partidas de futbolin y dardos a ver si algún día llega el momento en el que noto que has decidido que pase a alguna de las salas de tu mente, como si de una consulta médica se tratase, llevo esperando a que el medico me pueda recibir mucho tiempo, la recepcionista lo sabe, pero tengo que seguir esperando: “El doctor está operando” - Me dice. Pues bien, si todavía me mantengo aquí, es porque aquello que esta haciendo, es mas importante, pienso. Pero cuando la chica: rubia, alta, guapa, de ojos azules..., decide que debo llevar demasiado tiempo comenta que el doctor ha decidido que vaya pasando al despacho para esperar allí mientras acaba de operar;
- “¡BIEN! - Me digo – Una nueva sala de esta consulta de pasillos de los que nunca he visto el fin, cuadriculados y llenos de puertas por ambos lados.” Lo que pasa es que no se cuantas pruebas me tendré que hacer, por lo tanto no puedo saber cuantas salas voy a poder conocer, depende de lo que el medico diga.

Supongo que nada de lo que pueda decir sobre ti te va a sorprender porque sabes bien como eres pero...desde la ignorancia de los 22 años: se feliz mientras puedas con quien quieras y cuando dejes de poder...debes seguir siendo feliz con quien mas se aproxime a poder conseguir batir el récord, sea quien sea esa persona, te lo mereces ¡joder!.

Quero que sexas ti
quen quite a vergonza
que en min hai
pois non é pouca.

Moito sas
ultimamente
nas verbas
e na miña mente.

Tes que ser
o que me faga ver
as carencias
que en min se ven.

Por todo o que eres
por todo o que seras
na ialma ficas
e non o podo evitar.

Pois moito falamos
no tempos mortos
e cando cosigo
sacar o “meu” sono.

Es grande
xa cho dixen
es ti, e seino
xa o predixen.

No hay comentarios: