viernes, 23 de abril de 2010

Complicaciones innecesarias...

As veces semella que somos nós mesmos quen lle damos tantas voltas ás cousas  que elas mesmas acaban perdendo o sentido. Voltas innecesarias, voltas, moitas vegadas, condicionadas por aqueles que nos rodean. Estou farta de dar pena, de que a xente me fale cunha mestura de "Ay! pobriña", "Tan mal non estará porque anda de festa" e non por última peor..."E que lle digo? E si lle parece mal?" Para que toda esa xente comprenda cal é a miña postura ó respecto: Non quero dar pena, se non viñeches a falar comigo nos ultimos meses, non me veñas a traladra-la cabeza, pois non ten sentidiño ningún (e son os únicos que poderán chegar a pensar que tan mal non estou e por iso saio de festa...). Para quen si me trata...nada de e que lle digo, dame unha aperta, rite o meu carón e as cousas xa fluirán...(Ou senon...xa porei eu da miña parte para que flua...)


Simple, breve, conciso...


Ro.


P.D. No deberás argumentar en mi contra con cosas que tu tambien haces...

miércoles, 21 de abril de 2010

TURBIA INSPIRACIÓN

Tu lo dijiste todo,
a mi me paso alguna vez;
decir cosas tristes
que con el paso
tuvieron que suceder.

Supongo que las cosas
son extrañas sin razón,
mas los corazones errantes
son siempre fuertes,
sin ninguna condicion.

Sentimientos latentes
por mis venas fluyen,
con el paso del tiempo
se convierten al trote
en el niño que huye.

Sin direccion alguna
parece que estoy
mas no olvideis nunca
que siempre, sin falta
Rocio es quien soy.

Por todo lo que trae
ese nombre consigo,
por el tiempo que pase
a tu lado soñando
sigues conmigo.

Porque siempre habrá,
mientras yo esté aqui;
alguien que te recuerde
a ti mamá
a ti, y solo a ti.